Topvijf jeugdhulp: samenwerken met ouders en jongeren
Van professionals wordt verwacht dat ze samenwerken met hun doelgroepen. Zo kom je tot gedragen resultaat. Hoe je dat goed doet, is niet zo eenvoudig. Gelukkig wordt er veel over gepubliceerd. Daarom deel ik graag mijn topvijf: samenwerken met ouders en jongeren in de jeugdhulp.
Ouders, jongeren en hun netwerk willen actief participeren. Hoe, daar denken ze verschillend over. Stel directe vragen over hoe zij de uitvoering van de jeugdhulp ervaren en in welke vorm zij willen evalueren. Zij willen meedenken en helpen bepalen hoe methodieken en interventies eruit moeten zien. Mijn eerste tip: onderstaande factsheet van het onderzoek Gezin aan Zet met suggesties van ouders aan hulpverleners:
Voor het organiseren van effectieve jeugdzorg is het noodzakelijk om ouders en jeugdigen als gelijkwaardige partner te zien: binnen het eigen hulpverleningstraject, maar ook in de beleidsontwikkeling, evaluatie van beleid en de uitvoering van wetenschappelijk onderzoek naar verbetering in de jeugdzorg. Best een ding, want als professional moet je dus leren controle aan hen over te laten. Gezinnen weten wat er in de jeugdhulp werkt, wat niet en spelen een essentiële rol in kwaliteitsverbetering van de zorg.
Wanneer ouders met een kind in de residentiële jeugdhulp actief deelnemen aan het hulpverleningsproces is de kans op succesvolle hulpverlening groter. Het probleemgedrag neemt af, ouderlijke opvoedstress vermindert, de doelen worden behaald en het traject wordt volgens plan én begroting afgesloten. Bij jongere kinderen is de kans op terugkeer naar het gezin groter. Lees meer over dit onderzoek:
http://richtlijnenjeugdhulp.nl/samenwerken-met-ouders/
Met woorden drukken we uit wat we belangrijk vinden en daarmee maken we de werkelijkheid. Wanneer je spreekt over ‘betrekken van ouders en jongeren’ plaats je jezelf, mogelijk onbedoeld, in een machtspositie. Terwijl het juist de ouders en jongeren zijn die tijdelijk een hulpverlener bij hun dagelijks leven betrekken. Met elkaar vinden we andere werkwijzen en samenwerkingsvormen. Gezinnen, vrijwilligers, professionals, beleidsmakers, bestuurders en wetenschappers hebben daarbij taal te ontwikkelen die uitdrukking geeft aan wat zo totaal anders moet. Tegelijk ook taal die de verschillende belevingswerelden van alle betrokkenen verbindt en zo samenwerking tussen professionals, ouders, jongeren en het netwerk makkelijker maakt. Lees meer hierover op:
Het dagelijks leven kent geen domeingrenzen. Samenwerken met ouders en jongeren in de jeugdhulp betekent kijken wat er in de leefsituatie nodig is en daarop handelen. De jeugdhulpprofessional kan niet eenkennig zijn. Noch de professional in schuldhulp, huisvesting, onderwijs, verslaving of uitkeringen. Om problemen in het dagelijks leven met een gezin of een jongere aan te pakken, is het effectief als alle professionals en instanties die nodig zijn allemaal werken vanuit een gezamenlijke visie op de bedoeling. Namelijk het stimuleren van zelforganisatie en veerkracht van het gezin en de jongere met oudere en jongere in regie. Een van mijn JSO-opdrachten leverde het product De Omgekeerde Toets op, waarmee je samen met jongeren, ouders en het netwerk tot een gedragen en onderbouwd besluit komt:
Deel dit artikel
Meer weten?